ઝાટક્યો પલંગ ત્યાં તરત બહાર નીકળ્યા
ઓશિકાની ખોળમાંથી પણ વિચાર નીકળ્યા
કેટલાક આગિયા સૂરજથી તેજમય હતા
એ વળી રુવા રુવાની આરપાર નીકળ્યા
બ્લેડથી બચી ગયા છતાંય લોહી નીકળ્યું
રુના પૂમડાં હતાં એ ધારદાર નીકળ્યાં
આંખ આસપાસ ડાઘ રૈ ગયા છે આજ પણ
શીતળાની જેમ આંસુ એકવાર નીકળ્યાં
જેવીરીતે કોઇ બેડરૂમમાંથી નીકળે
એરીતે અમે શરીરમાંથી બા’ર નીકળ્યા
– કુલદીપ કારિયા
Categories: Poems / कविताए